یکی از خوبیهای بزرگسالی و هر روز سن بالا رفتنت اینه که شعاع ارتباطاتت زیاد میشه و عمقشون کم. یعنی هر جا یه دوست و آشنایی ، سلام علیکی چیزی داری ولی خب عمیق نمیشین تو احساسات و مشکلات و روزمرگیهای همدیگه.
پی.اس: همین بی اهمیت بودنهایی که اوایل بزرگسالی خیلی سختت میکنه زندگی رو جلوتر که بری شیرین میشه، نه اینکه زمان همه چی رو درست کنه، ولی آدم با دردها بدجور خو میگیره.
*برگرفته از سخن بزرگان که میگفتن زمان حلال مشکلاته، با اندکی تغییر
شعر : " شراب لعل نوشین " از سلمان ساوجی