گهواره یِ تکرار

الان تا مود پرحرفیم گل کرده اینم بگم

امیرخان وقتی کوچولو تر بود میخواست بگه تلخ میگفت تخل.

بعد هرچی میخورد دوست نداشت میزد به دستم به معنی "‌‌‌ای نادان دستت را بیاور تا اینی که توی دهان متعالی هست را بریزم کف دستت و تو آنرا به جایی دور ، پنهان از چشمانم بریزی" و فقط میگفت تخله، حتی اگه تلخ نبود ولی مورد علاقه ش هم نبود.

بعد از یه مدت منم به چیزایی و کارایی که سخت بودن و مورد علاقه م نبودن میگفتم تخله.

تیر آخر : بزرگتر که شده بود ازم ایراد میگرفت که نباید بگی تخله و باید بگی تلخه.